(Mišljenje Ministarstva finansija, br. 011-00-00221/2020-04 od
03.9.2020. god.)
U skladu sa Zakonom o porezu na dodatu vrednost (,,Službeni glasnik RS“, br. 84/04, 86/04 − ispravka, 61/05, 61/07, 93/12, 108/13, 68/14 − dr. zakon, 142/14, 83/15, 108/16, 113/17, 30/18 i 72/19, u daljem tekstu: Zakon), kada obveznik PDV izvrši prenos celokupne ili dela imovine, sa ili bez naknade ili kao ulog, smatra se da promet dobara i usluga nije izvršen ako su ispunjeni propisani uslovi:
1.da je sticalac obveznik PDV, odnosno da tim prenosom postaje obveznik PDV i
2.da nastavlja da obavlja istu delatnost koju je obavljao prenosilac.
Prenos celokupne ili dela imovine, sa ili bez naknade ili kao ulog bliže se uređuje Pravilnikom o utvrđivanju prenosa celokupne ili dela imovine, sa ili bez naknade, ili kao ulog, kod kojeg se smatra da promet dobara i usluga nije izvršen (,,Službeni glasnik RS“, br. 118/12, u daljem tekstu: Pravilnik).
Ispunjenost uslova za primenu člana 6. stav 1. tačka
1) Zakona utvrđuje se na dan prenosa imovine. S tim u vezi, ukoliko su predmetni uslovi ispunjeni i ako je reč o prenosu celokupne ili dela imovine u skladu sa Pravilnikom, na prenos celokupne, odnosno dela imovine PDV se ne obračunava i ne plaća. Međutim, ako neki od navedenih uslova nije ispunjen, isporuka svakog dobra u imovini koja se prenosi, odnosno svaka usluga koja se pruža prenosom imovine smatra se posebnim prometom u skladu sa Zakonom.
Odredbama člana 3. Zakona propisano je da su predmet oporezivanja PDV isporuka dobara i pružanje usluga (u daljem tekstu: promet dobara i usluga) koje poreski obveznik izvrši u Republici uz naknadu, u okviru obavljanja delatnosti, kao i uvoz dobara u Republiku.
Promet dobara, u smislu ovog zakona, a u skladu sa odredbom člana 4. stav 1. Zakona, je prenos prava raspolaganja na telesnim stvarima (u daljem tekstu: dobra) licu koje tim dobrima može raspolagati kao vlasnik, ako ovim zakonom nije drukčije određeno.
Prema odredbi člana 4. stav 8. Zakona, kod prenosa celokupne ili dela imovine, sa ili bez naknade, ili kao ulog, isporuka svakog dobra u imovini koja se prenosi smatra se posebnim prometom.
Promet usluga, u smislu ovog zakona, su svi poslovi i radnje u okviru obavljanja delatnosti koji nisu promet dobara iz člana 4. ovog zakona (član 5. stav 1. Zakona).
U skladu sa odredbom člana 5. stav 7. Zakona, kod prenosa celokupne ili dela imovine, sa ili bez naknade, ili kao ulog, svaka usluga koja se pruža prenosom imovine smatra se posebnim prometom.
Odredbom člana 6. stav 1. tačka 1) Zakona propisano je da se smatra da promet dobara i usluga, u smislu ovog zakona, nije izvršen kod prenosa celokupne ili dela imovine, sa ili bez naknade, ili kao ulog, ako je sticalac poreski obveznik ili tim prenosom postane poreski obveznik i ako produži da obavlja istu delatnost.
Delom imovine iz stava 1. tačka 1) ovog člana smatra se celina kojom se omogućava samostalno obavljanje delatnosti sticaoca dela imovine (član 6. stav 2. Zakona).
Kod prenosa celokupne ili dela imovine iz stava 1. tačka 1) ovog člana smatra se da sticalac stupa na mesto prenosioca (član 1.stav 3. Zakona).
Prema odredbi člana 2. stav 1. Pravilnika, prenos celokupne imovine kod kojeg se, u smislu člana 6. stav 1. tačka 1) Zakona, smatra da promet dobara i usluga nije izvršen je prenos celokupne imovine kod:
1) statusne promene privrednog društva, u skladu sa zakonom kojim se uređuju privredna društva;
2) nastavka obavljanja delatnosti preduzetnika u formi privrednog društva, u skladu sa zakonom kojim se uređuju privredna društva;
3) prodaje, ulaganja, odnosno besteretnog davanja;
4) nasleđivanja.
Saglasno odredbama člana 3. stav 1. Pravilnika, prenos dela imovine kod kojeg se, u smislu člana 6. stav 1. tačka 1) Zakona, smatra da promet dobara i usluga nije izvršen je prenos dela imovine kao poslovne celine kojom se omogućava samostalno obavljanje delatnosti sticaoca tog dela imovine kod:
1) statusne promene privrednog društva, u skladu sa
zakonom kojim se uređuju privredna društva;
2) prodaje, ulaganja, odnosno besteretnog davanja;
3) nasleđivanja.
Poslovnom celinom, u smislu stava 1. ovog člana, smatra se celina kojom se omogućava samostalno obavljanje delatnosti sticaoca, a čijim je prenosom u momentu prenosa onemogućeno prenosiocu da obavlja tu delatnost (stav 2. istog člana Pravilnika).